Ten obraz jest częścią serii „Take a Deep Breath”, zainspirowanej przeprowadzką do wioski w 2020 roku, bliskością natury i lasu. Inspiracją do jego stworzenia był nostalgiczny spacer po lesie podczas mżawki, gdzie dominowały szarości i brązy późnej jesieni. Szczególne wrażenie wywarł na mnie buk pokryty porostami, mchami i grzybami, co stało się kluczowym momentem inspiracji dla mojej sztuki. Mchy i porosty, zwłaszcza Lepraria i Gloeophyllum, odegrały centralną rolę w kształtowaniu mojej wizji artystycznej.
2200,00 zł
Pozostało tylko: 1
Ten obraz był pierwszym z serii „Take a Deep Breath”, którą zaczęłam tworzyć w 2020 roku. Ponad rok temu przeprowadziliśmy się do małej wioski, aby być bliżej natury, lasu. Często chodzę tam na spacery z psem, daje mi to spokój i inspirację, a psu możliwość wybiegania się. Podczas jednego z takich spacerów zaczęła padać mżawka. Deszcz, las, który zaczął inaczej pachnieć, cisza i krople wokół wprawiły mnie w nostalgiczny nastrój. Była późna jesień, las był prawie gotowy do snu, a dominującymi kolorami były szarość i brąz. Drzewa już dawno straciły liście, które pokrywały ziemię dookoła. Zauważyłam wtedy buk, który stał po prawej stronie mojej ścieżki. Drzewo miało na sobie ogromną ilość porostów, mchów, grzybów, a połączenia kolorystyczne, jakie ze sobą tworzyły, wprawiły mnie w zachwyt. Stałam tam w deszczu, wpatrując się w coś artystycznego stworzonego przez naturę. Ten moment był jak brakujący element układanki, uformowała się wizja mojej pracy, sens poruszania się i chodzenia po lesie.
Mchy i porosty dały mi jasność co do mojej wizji sztuki.
Dały mi możliwość komunikowania tego, co czuję, stały się bodźcem do myślenia, rozwoju i działania.
Głównymi porostami są Lepraria i Gloeophyllum.
Aby żyć w obszarach miejskich, ludzie rezygnują z prywatności i mieszkają w ciasnych przestrzeniach, często o powierzchni zaledwie kilku metrów kwadratowych. Betonowe budynki stają się coraz większe i wyższe na zewnątrz, ale coraz mniejsze i ciaśniejsze wewnątrz – to paradoks rozwoju miast. Miasta ze swoimi masami ludzi są powodem, dla którego zaczynamy się dusić. Niekończące się fabryki, autostrady, miasta wiążą nas zanieczyszczeniami, smogiem, wirusami. Wszystko to sprawia, że nasz oddech staje się płytki i krótki. Aby się ratować, zakrywamy twarze maskami. Z powodu rozwoju cywilizacji, rosnącej liczby ludzi i ekspansji obszarów miejskich, tracimy dzikie lasy.Stają się one rzadkim dobrem luksusowym, do którego dostęp mają tylko nieliczni. Drzewa wpływają na nasze samopoczucie. Oczyszczają powietrze, którym oddychamy, wytwarzają substancje lotne pomocne w leczeniu chorób układu oddechowego, olejki eteryczne o działaniu uspokajającym. Kontakt z naturą uspokaja, regeneruje, oczyszcza i inspiruje. Porosty są wynikiem symbiozy dwóch różnych elementów – glonów i grzybów. Ich fascynującą cechą jest to, że większość gatunków występuje tylko w miejscach, gdzie powietrze jest bardzo czyste, nieskażone ludzką ręką.
Praca „Take a deep breath” jest połączeniem filcowania na mokro i sucho oraz haftu. Do pracy użyto wełny z merynosów australijskich na bukowej ramie. Tą pracą chcę zaprosić Cię do lasu, abyśmy mogli razem wziąć….
…głęboki oddech.
Praca łączy w sobie kilka technik rękodzielniczych. Aby uzyskać bardziej przestrzenne wrażenie, podłoże zostało wykonane z wełny czesankowej pochodzącej od różnych owiec i przy użyciu metody filcowania na mokro. Technika ta gwarantuje, że każdy materiał jest unikalny ze względu na specyfikę procesu. Aby stworzyć mech, zacząłem od zmieszania różnych zielonych włókien wełny, a następnie przymocowałem te wełniane kulki do podstawy za pomocą igły do filcowania. Porosty są haftowane bawełnianą nicią przy użyciu tradycyjnych ściegów, takich jak węzeł francuski, ogon indyka i dziurka od guzika. Dostosowuję i modyfikuję techniki haftu w zależności od potrzeb projektu, tak aby nici i włókna były jak najbardziej podobne do roślin występujących w lesie. Staram się używać starych tradycyjnych technik w nowoczesny sposób.
